AMW sprzedała jedną ze swoich najcenniejszych nieruchomości powojskowych – zabudowaną działkę przy ul. Szwedzkiej 2/4 w Warszawie. Praska stalownia znalazła nowego właściciela, który wygrał przetarg oferując za wylicytowaną kwotę 43 mln 935 tys. złotych. Nabywcy przysługuje jednak 50% bonifikata z tytułu wpisania nieruchomości do rejestru zabytków. Oznacza to, że za nieruchomość zapłaci niespełna 22 mln złotych. Sprzedaż obiektu przy ul. Szwedzkiej w Warszawie to mocny akcent na zakończenie starego i dobra wróżba dla AMW na początek nowego roku. 93% środków uzyskanych z zysku od tej transakcji trafi na Fundusz Modernizacji Sił Zbrojnych RP.
Przetarg na sprzedaż jednej z najatrakcyjniejszych i najbardziej rozpoznawalnych nieruchomości - kompleksu po dawnej stalowni o pow. 5,5 ha przy ul. Szwedzkiej 2/4 w Warszawie zorganizowany 25 listopada br. zakończył się pozytywnie. Nieruchomość została sprzedana za kwotę 43 mln 935 tys. złotych. Zwycięski kontrahent zapłaci jednak tylko połowę wylicytowanej kwoty, ze względu na historyczny charakter obiektu i związany z nim nadzór stołecznego konserwatora zabytków. Najbardziej wartościowym budynkiem wchodzącym w skład kompleksu jest hala główna, która jest klasycznym przykładem architektury przemysłowej z II połowy XIX wieku. Wyłoniony w przetargu kandydat na nabywcę działki przy Szwedzkiej to Uczelnia Warszawska im. Marii Skłodowskiej-Curie, która właścicielem nieruchomości stanie się po podpisaniu aktu notarialnego.
O pozytywnym rozstrzygnięciu przetargu zadecydowała przede wszystkim bardzo dobra lokalizacja nieruchomości oraz duże możliwości adaptacyjne. Nieruchomość usytuowana jest w sąsiedztwie terenów, na których prężnie rozwijają się liczne projekty inwestycyjne. Centra usługowo-biurowe, hipermarkety oraz nowoczesne osiedla mieszkaniowe. W pobliżu zlokalizowany jest dworzec PKP „Warszawa Wileńska”. Działka zlokalizowana jest również w zasięgu planowanej II linii warszawskiego metra. Zgodnie z przygotowywanym projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomość może być wykorzystana przede wszystkim na usługi związane z obsługą biznesu, w tym m.in. wystawiennictwo, targi, finanse, mieszkalnictwo, a w części na usługi kultury o maksymalnej wysokości do 20 metrów. Około 15% powierzchni działki ma zostać przeznaczone pod budowę planowanej w tym miejscu Al. Tysiąclecia. Obecnie na terenie działki o wielkości ponad 5,5 ha znajduje się 31 budynków o łącznej powierzchni użytkowej prawie 13 tys. m².
Dawna praska stalownia obok licznych walorów inwestycyjnych, ma również bogatą i różnorodną historię. Dzieje kompleksu sięgają 1878 roku, kiedy to firma Lilpop, Rau i Loewenstejn uzyskała od władz zgodę na budowę nowego zakładu hutniczego, który miał być zlokalizowany między ul. Szwedzką a ówczesną ul. Nowopraską. Podstawowym zadaniem stalowni była produkcja szyn kolejowych, obręczy do kół wagonowych i parowozowych oraz osi. W tamtym czasie była to największa stalownia w Królestwie Polskim, która pokrywała 80% jego zapotrzebowania na asortyment kolejowy. W okresie największej świetności zatrudniała ona aż 1100 osób. Jednak ze względu na kryzys wywołany radykalną podwyżką ceł na surowce sprowadzane z zagranicy zakład został zamknięty w 1888 roku. Następnie jego losy na kolejne 120 lat zostały związane z wojskiem. Na początku XX wieku kompleks został wykupiony przez zarząd okręgowy artylerii Warszawskiego Okręgu Wojennego, gdzie do 1914 roku funkcjonowały rosyjskie warsztaty artyleryjskie. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku nieruchomość została przejęta przez Wojsko Polskie, które zorganizowało tu Zbrojownię nr 2. Początkowo remontowano i naprawiano w niej sprzęt artyleryjski, później zaś pełniła ona funkcję prototypowni z podziemnym laboratorium i strzelnicą. Wykonano tu m.in. prototypy karabinu przeciwpancernego 35 UR, produkowano w niej również części do dział i karabinów maszynowych (np. podstawę wzór 1930 do ckm). W okresie międzywojennym był to również jeden z największych wojskowych zakładów remontowych w II Rzeczpospolitej. W 1944 roku część budynków Zbrojowni zostało wysadzone przez Niemców. W latach 1945-2000 teren ten był użytkowany przez Wojsko Polskie.
